FABL 
♦ Kahramanları bitki ve hayvanlar olan, genellikle manzum biçimde oluşturulan, içeriği ile ahlak dersi veren kısa öykülerdir.

♦ Olaylar kişileri güldürürken eğiten bir özellikte anlatılır. İnsanlar arasında geçen iyi-kötü, cesur-korkak, dürüst-ikiyüzlü, gözü tok-açgözlü vb. çatışmalar; bu nitelikleri temsil eden hayvan kahramanlar arasında geçmiş gibi gösterilir.

♦ Teşhis (kişileştirme) ve intak (konuşturma) sanatına sıklıkla başvurulur.

♦ Alınması gereken ahlak dersi “kıssadan hisse” biçiminde anlatının sonunda dile getirilir.

♦ Didaktik özellikler gösteren fabllarda serim, düğüm, çözüm ve öğüt bölümlerine yer verilir.

♦ Dünya edebiyatında ilk ve önemli fabllar Hint yazarı Beydeba‘ya aittir. Beydeba’nın fablları Kelile ve Dimne adlı bir eserde toplanmıştır.

♦ Türün en önemli isimleri: Yunan sanatçı Aisopos (Ezop) ve Fransız yazar Jean de La Fontaine’dir.

♦ Türk edebiyatında ilk fabl örneğini Hârname eseri ile 15. yüzyıl divan şairi Şeyhî vermiştir.

♦ Ahmet Mithat Efendi’nin “Kıssadan Hisse” adlı yapıtında fabl denemelerine yer verilmiştir.

♦ Türk edebiyatında Batılı anlamda ilk fabl denemelerini Şinasi kaleme almıştır. Şinasi, La Fontaine’in fabllarından bir kısmını Türkçeye çevirmiştir.

♦ Orhan Veli Kanık ve Sabahattin Eyüboğlu da Cumhuriyet Dönemi’nde La Fontaine’in fabllarını Türkçeye çevirmişlerdir.