HALK EDEBİYATI

• Halk arasında ortaya çıkmış ve İslamiyet öncesi sözlü edebiyat geleneğinin devamı niteliğinde gelişmiş edebiyattır.
• Anonim Halk edebiyatı, Aşık Tarzı Halk edebiyatı ve Tekke(Dini-Tasavvufi) Halk edebiyatı olmak üzere üç kolda gelişme göstermiştir.
• Kullanılan dil, halkın kullandığı, konuştuğu dildir.

Halk deyimlerine ve halk söyleyişlerine bolca yer verilmiştir.

• Şairler şiirlerini saz eşliğinde ve belli bir ezgiyle söylemişlerdir.
• Nazım birimi dörtlüktür.
• Ölçü, hece ölçüsüdür. Genellikle 7-8-11’li ölçü kullanılmıştır.

Sayısı fazla olmamakla birlikte aruz ölçüsünü kullananlar da vardır.

• Divan edebiyatındaki mazmunlar kadar olmasa da benzetmelerden yararlanılmıştır.

(boy, serviye; yüz, aya; diş, inciye; yanak, güle benzetilmiştir.)

• Genellikle yarım kafiye kullanılmış, rediften de çokça yararlanılmıştır.
• Aşk, tabiat, hasret, ölüm, ayrılık, yiğitlik, din, ölüm, zamandan şikâyet, toplum en çok işlenen konulardır.
• Şiirlerin özel başlığı yoktur.
• Sanatçılar genellikle eğitim görmemiş, halk arasında yetişmiş kişilerdir.
• Divan edebiyatının tersine somut bir edebiyattır. Anlatılan güzeller halkın arasında yaşar, ulaşılması da mümkündür.
• Şairlerin şiirlerini topladıkları defterlere “cönk” denir.
• En önde gelen tür, şiiridir.

 ANONİM HALK EDEBİYATI İÇİN TIKLAYINIZ!!!